MENORCA

Menorca 3-6 juni 2012

In juni 2012 verbleven we een lang weekend in hostel Jume in Mahon (Mao) als uitgangspunt voor een eilandtour. Menorca is het op een na grootste eiland van de balearen en ligt ongeveer 35km van zijn grotere broer Mallorca, waar we vorig jaar zijn geweest.  
De grote luchthaven van Mahon ligt er stil en verlaten bij als we aankomen op zondagavond. Meteen bij de uitgang vinden we de halte voor de bus die ons naar het centrum gaat brengen. Het openbaar vervoer is goed geregeld op Menorca, de bus naar het centrum rijdt ieder half uur en we hoeven dan ook niet lang te wachten. Twintig minuten later stappen we uit op het busstation tegenover het Placa de Esplanada. Het plein maakt een slaperige indruk en ook verder in het centrum van het hoofdstadje is het erg rustig. Niet echt een bruisende Spaanse sfeer die je zou verwachten op een zondag als deze aan het begin van een mooie lenteavond.
Als we onze overbodige spullen in de hotelkamer hebben ondergebracht maken we nog een wandelingetje langs een van de diepste natuurlijke havens ter wereld, 30m diep en 6km lang.
Zou Menorca dan toch minder toeristisch zijn dan verwacht of is het gewoon een erg rustig voorseizoen? Waar alle 22.000 inwoners van Mahon zijn is me een raadsel, ook hier zijn de diverse terrasjes en restaurantjes weer bijna uitgestorven.

Maó - Mahon 

Uit het rijtje Spaanse eilanden in de Middellandse zee is deze isla het minst bekend. Party eiland Ibiza kent iedereen en het grootste eiland Mallorca is ook geen onbekende. Maar op de vraag waar het oostelijkste puntje van Spanje ligt, volgt meestal het zwijgend ophalen van de schouders. Onbekend Menorca. Toch mag het cv van dit eiland er zijn. Op minder dan tweeenhalf uur vliegen van Nederland vind je er droombaaien die je in het voorjaar voor jezelf hebt.
De Romeinen noemde Menorca liefkozend Balearis Minor, de kleine Baleaar.
Mallorca was uiteraard Belearis Major, maar Menorca heeft geenszins een in-de-schaduw-leven-van-grote-broer-complex. Waarom zou het ook? Het eiland, grofweg anderhalf keer Texel is een natuurgebied dat al eeuwenlang goed in de markt ligt bij piraten en veroveraars.
Grieken, Carthagers, Romeinen en Turken, die de halve bevolking afvoerden als slaven.
Moren, Spanjaarden, Britten zorgden voor een infrastructuur en gin.
Belgen, Nederlanders, Fransen en opnieuw de Britten, nu doen ze niks.
Ze kwamen allemaal graag naar Menorca. En tot op de dag van vandaag. Niet voor disco en cocktails, maar voor rust, natuur en het Spaanse leven van alledag.

Op de Balearen wordt Catalaans gesproken en vele plaatsnamen zijn tweetalig. Mahon (Spaans) heet ter plekke in het Catalaans Maó. Het slaperige stadje is bevorderlijk voor een goede nachtrust en de volgende ochtend gaan we fit op pad. We zien het wel zitten om het eiland op de fiets te gaan ontdekken, maar dat oorspronkelijke plan laten we vallen en besluiten een auto te huren. Met de zon op het dak en de kaart op schoot hebben we één missie: het echte Menorca ontdekken in een paar dagen.
Het vraagt wel enige goede stuurmanskunst om de auto heelhuids uit de smalle en steile eenrichtingstraatjes van de oude stad te manoeuvreren. Maar dan zitten we al snel op de eerste van de vele rotondes die nog zullen volgen en hebben één geluk: verdwalen is uitgesloten op dit eiland met maar één hoofdweg.

Dankzij Menorca's bijzondere landschap heeft UNESCO het hele eiland in 1993 erkend als 'World Biosphere Reserve'. Menorca is bosrijk en groen en wordt door de Spanjaarden daarom ook wel 'Isla verde y azul' genoemd: het groene en blauwe eiland. Vooral in het noorden van het eiland is veel groene, ongerepte natuur te bewonderen, met beboste heuvels.
Het natuurpark ‘Parque Natural de s’Albufera d’Es Grau’ ligt in het noordoostelijke deel van Menorca niet ver van Mahon. Dit park is het habitat van verschillende (water)vogels en andere kleine diersoorten. Het park heeft een mooi wandelgebied rond een meer.
Es Grau zelf is een klein toeristisch dorpje aan het strand.

Es Castell

In het centrum en het groene noorden is Menorca licht heuvelachtig, maar verder is het eiland redelijk vlak. Het hoogste punt is de Monte Toro, een 357 meter hoge berg in het midden van Menorca, met bovenop een klooster.
Hier krijg je een mooie indruk van de landschappen op Menorca. De heuvels zijn voornamelijk begroeid met pijnbomen.
Menorca heeft een hart van steen, die werd gebruikt voor kilometers lange muurtjes, de pared seca, die de akkers en weilanden omringen en mysterieuze Stonehenge- en hunnebdachtige bouwwerken. Deze wachttorens, talayots, uit de prehistorie zijn nog steeds een groot vraagteken. Waarom ze gebouwd zijn is nog altijd een raadsel. Alleen de stenen zelf weten het.

De kustlijn van het eiland is rotsachtig met kleine zandstranden en aan de noordkust ook kiezelstranden.
Langs de eilandgrenzen ligt deze rotsige basis naakt in de zon, aangevreten door de zee. Met als resultaat prachtige inhammen, kliffen en baaien. Menorca heeft meer dan 120 van deze kleine baaien en inhammen met vele dieren- en plantensoorten. Bij deze veelal natuurlijke stranden is het zeewater helder, waardoor het ideale plekken zijn om te snorkelen, duiken en zwemmen.

TCIUTADELLA

  BINIBEQUER